Column: ‘Genezen Verklaard’

Ik ben genezen van mijn slaapapneu. Ja, ik weet het. Het kwam voor mij ook als een verrassing. Ik had gerekend op een leven lang slapen met aanpassingen. Maar sinds een paar dagen ben ik genezen verklaard. Hoe dit kwam? Daarvoor neem ik je mee naar drie dagen geleden.

Mijn dochter en ik zijn druk bezig met ons vertrouwde ochtendritueel. Dochter uit bed jagen, kleding uit, wassen, tanden poetsen.

Tijdens het aankleden vraagt ze ineens: ‘Waarom slaap jij wel met zo’n ding op je neus en papa niet?’ ‘Om beter te slapen, schat’, zeg ik terwijl ik mijn dochter haar gloednieuwe Frozen sokken aangeef.

‘Maar moet papa dan niet ook beter slapen?’ vraagt ze, druk bezig met sokken aantrekken.

‘Nee, schat. Die slaapt al goed van zichzelf. Mama heeft slaapapneu, weet je nog? En dus moet ik met een masker slapen ‘s nachts.’ Ik houd haar shirt vast en zij steekt haar arm er doorheen.

‘Maar kan je dan helemaal niet ademen ’s nachts?’ Met haar hoofd net door de halsopening van haar shirt kijkt ze me met grote ogen aan.

‘Nee hoor lieverd’, stel ik haar gerust, ‘ik kan wel ademen maar als ik slaap vergeet mijn lichaam soms dat het moet ademen. En dan houd ik superlang mijn adem in. En dat is niet goed voor mama. Dan krijg ik last van mijn spieren, hoofd en word ik supermoe.’

Met een blik vol medeleven kijkt ze me aan. ‘Ik vind het sneu voor je mam. Zo’n masker lijkt me echt niet handig slapen.’

‘Dank je schat, maar ik ben er aan gewend. Ik vind het niet erg meer om met een masker te slapen.’ Ik geef haar een kus op haar hoofd, maar zie haar radartjes nog draaien.

Dan ineens lichten haar ogen op en rent ze weg. ‘Zo terug mam!’ Ze stormt de trap naar zolder op. Een minuut later staat ze weer voor me: haar feeënvleugels aan, toverstaf in haar handen en met blote beentjes. Want de broek ligt nog naast me op de stoel.

Ze pakt mijn handen, kijkt me diep in mijn ogen en zegt plechtig: ‘Wees niet bang, mam. Ik ga je helpen. Ik heb namelijk toverkracht, net als Elsa.’

Mijn kleine, magische Disney prinses sluit haar ogen en spreekt vol overgave haar toverspreuk uit. Daarna wappert ze met haar staf en danst ze een rondje om me heen.

‘Zo’, zegt ze tevreden, ‘dat is ook weer geregeld. Jij bent weer gezond. Zullen we nu mijn broek aantrekken?’

Dus zo is het gekomen. Drie dagen geleden ben ik genezen verklaard. Apneu-vrij. Helemaal gezond.

Maarre….toch slaap ik ’s nachts nog met mijn masker op. Gewoon, voor de zekerheid.

Niet doorvertellen aan mijn kleine toverprinses, hè?

Deze column verscheen eerder in Het Apneu Magazine (©: Cynspirerend).

Meer lezen?

• Lees mijn vorige column: Niet Sexy
• Bekijk hier het overzicht van al mijn columns.

Of lees hier al mijn artikelen over slaapapneu.

Blijf op de hoogte van nieuwe columns en artikelen!

Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en volg me op social media: