Column: ‘Gaat u maar lekker slapen, mevrouw’

‘Volgens mijn tabel is dit toch echt geen spoedeisende vraag’, zegt de stem aan de andere kant van de lijn. ‘Dus ik wil u verzoeken om morgenochtend terug te bellen. Gaat u nu maar lekker slapen, mevrouw.’

Midden in de nacht staar ik beduusd naar de smartphone in mijn hand. Lekker slapen? Hoe dan?

Een half uur voor dit gesprek sloeg onze klok 1 uur en vond mijn cpap het genoeg geweest. Het scherm werd zwart, de luchtstroom viel uit en we kregen het ding met geen mogelijkheid meer aan de praat.

Na talloze knopjes indrukken, gemopper en zoeken in de handleiding vonden we – gelukkig – het noodnummer van mijn cpap-leverancier.

Dat geluk blijkt van korte duur als we een jonge man aan de lijn kregen.

Nee, het woord slaapapneu zegt hem niets. En een cpap? Nooit van gehoord. Wáárvoor had ik die nodig? Nadat we hem een korte uitleg van het ziektebeeld hebben gegeven, worden we in de wacht gezet en blijft het minutenlang stil.

Daarna komt hij terug met zijn oordeel: mijn probleem staat niet in zijn tabel met spoedgevallen. ‘Gaat u nu maar lekker slapen, mevrouw.’ Mijn man is woest en ik word stil. Maar het mag beiden niet baten.

Een uur later. Ik lig voor het eerst sinds vier jaar zonder masker in bed. Mijn ademhaling hoog, mijn spieren strak gespannen en mijn hoofd in standje paniek.

‘Gaat u nu maar lekker slapen, mevrouw.’

Ik weet dat slapen zonder cpap geen noodgeval is, maar toch voel ik me  wanhopig. Voor mij is lekker slapen inmiddels onlosmakelijk verbonden met dat masker op mijn neus. Die constante stroom van lucht waait al jarenlang mijn pijnlijke gewrichten, hoofdpijn en enorme moeheid weg.

Ik ben bang. Ik wil geen ademstops vannacht. Ik wil herstellen van de dag. Blij, vrolijk en uitgerust wakker worden in de ochtend.

Ik sta op, drink een glas warme melk en lees bijna een heel boek uit. Ergens rond 5 uur val ik uitgeput in slaap op de bank. Als ik twee uur later wakker word, staat het huilen me nader dan het lachen.

Samen met mijn man bel ik nog een keer de klantenservice. Ik zet me schrap.

Maar dit keer lacht het geluk ons wel toe. Deze vriendelijke vrouw heeft razendsnel door wat er aan de hand is: een scheur in het bakje van de bevochtiger heeft kortsluiting veroorzaakt. Ze bestelt de nieuwe onderdelen voor mijn apparaat en geeft ons een tijdelijke oplossing tot die onderdelen binnen zijn (even zonder bevochtiger slapen).

Na het gesprek barst ik in huilen uit.

Maar dit keer van geluk, want ik weet: vannacht kan ik weer écht lekker slapen.

Deze column verscheen eerder in Het Apneu Magazine (©: Cynspirerend).

Meer lezen?

• Lees mijn vorige column: Niet Sexy
• Bekijk hier het overzicht van al mijn columns.

Of lees hier al mijn artikelen over slaapapneu.

Blijf op de hoogte van nieuwe columns en artikelen!

Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en volg me op social media: