Eens in de zoveel tijd krijg ik de schrijfkriebels en wil ik even iets delen. Een gevoel, een beeld of een ervaring.
Deze momenten pluk ik uit mijn hersenen en vat ik met liefde samen in een persoonlijke column.
Zoek je specifieke columns?
Lees al mijn columns hier:
COLUMN – Het is vakantie en ik loop een rondje om de kreek. Voor een voorbijganger lijkt het gewoon, maar voor mij is het veel meer. Ik geniet van de zon op mijn huid, de weerspiegeling van het water en de trots door mijn aderen. Trots?
COLUMN – Ik geef het eerlijk toe: mijn man en ik hebben een luxe leven. Toen mijn dochter drie maanden oud was, besloot ze al ’s nachts lekker door te slapen. Zalig! Maar vandaag is anders.
Mijn dochtertje is op school en ik ben geconcentreerd aan het werk achter mijn laptop. Plotseling popt er een berichtje omhoog. “Sinds kort weet ik dat ik slaapapneu heb. Ik dacht dat het iets was dat alleen oudere, zwaar snurkende mensen krijgen, maar nu heb ik het zelf. Wat…”
“Ik heb mijn dochter naar school gebracht en wandel mijn dagelijkse wandeling door de buurt. Verderop staat een man in een speeltuin. Ogen gericht op de smartphone in zijn hand. Om hem heen rent een meisje. In de kinderwagen naast de man schatert een klein jongetje haar vol overgave toe. Een mooi moment. Dan ineens vertrekt het gezicht van het dochtertje en..”
“Wat erg voor je dat je met zo’n onding moet slapen.” Ze kijkt me meewarig aan. Standje medelijden op haar gezicht. Zij zou dat nooit kunnen, voegt ze er aan toe. Ik volg haar blik en kijk naar ‘het onding’ waar ze op doelt.”
Mijn dochter en ik lopen hand in hand. We hebben net geluncht en het is tijd om terug naar school te gaan. Ze kletst vol plezier over alles wat ze ziet en over wat ze vanochtend heeft meegemaakt op school. Dan ineens stelt ze de vraag…
De afgelopen twee maanden is het stil geweest op mijn blog en Instagram pagina om mijn hoofd rust te gunnen en voldoende me-time te nemen. De afgelopen periode heb ik veel over mezelf geleerd. Nu mijn schrijfkriebels weer beginnen te komen, is het tijd om mijn blog weer op te starten. Om te beginnen met een terugblik en een uitleg over overspannen zijn.
Het Corona virus is uitgebroken: Wereldwijd en dus ook in Nederland. Ik word zo moe van al die verhalen, beelden en nieuwsberichten over het virus. Mijn kop zit vol Corona. In een poging mijn hoofd wat meer rust te geven, ben ik gaan schrijven. Want wat ik vind van alles rondom het virus is -net als alle meningen in dit land – niet eenduidig.