Babyblog: Mijn grote liefde en ik

BABYBLOG – Ik doe mijn oogjes open en gaap een klein gaapje. Wat heb ik een heerlijk slaapje gedaan zeg. Naast mij ligt mijn grote liefde. Of nou ja, naast mij. Ik lig met mijn hoofdje op zijn buikje. Dat is heerlijk wakker worden.

Ik kom een beetje overeind en kijk naar mijn lieve Apie.

Ik heb Apie leren kennen toen ik met oma boodschapjes ging doen. Van oma mocht ik bij de knuffeltjes kijken en mijn oogjes vielen meteen op Apie.

Met zijn lange slungelige beentjes, zijn perfecte staartje en zijn hartje op de juiste plek.

Ik was verkocht!

Oma probeerde in de winkel nog te polsen of ik Leeuwtje of Girafje ook leuk vond, maar daar had ik helemaal geen zin in. Ik gooide die twee anderen meteen weer van me af.

Geef mij Apie maar hoor!

Sindsdien zijn we graag samen. In de box, in de kinderwagen en altijd bij het slapen gaan. Dan leg ik mijn hoofdje op Apie en dan gaan we samen lekker slapen. Hij is echt mijn lievelingsknuffel.

Maar nu zijn we wakker.

Apie word nog rustig wakker en ik doe alvast mijn ochtendgymnastiek. Op knieën en handen wiebel ik lekker heen en weer.

Soms beweegt mijn bed er zelfs van. Dat vinden Apie en ik wel grappig.

Ik wil Apie net pakken voor een stevige knuffel, wanneer de deur opengaat.

Advertentie

“Goedemorgen kleine madam”

Dat is mama. “Het is tijd om op te staan en weer uit bed te gaan,” zegt ze.

Ze doet de gordijnen open en er schijnt een klein beetje licht in mijn kamer. Mama klapt een keer in haar handen en tilt me op.

Snel grijp ik Apie nog bij zijn armpje, voordat ik de lucht in ga.

Normaal laat ik Apie lekker liggen. Want dan kan hij nog wat uitslapen en zie ik hem later beneden bij het spelen in de box. Maar vandaag is hij al goed wakker en wil ik dat hij met me meegaat.

Met z’n drietjes gaan we voor het raam staan en kijken we naar buiten. Het is nog donker en stil buiten. De speeltuin staat er goed bij, maar er is verder nog niemand te zien.

Mama legt mij en Apie op de commode en gaat me verschonen.

Ik sabbel op Apie’s staartje en klets wat tegen mama.

Al babbelend gaan we ons ochtendritueeltje af. Nieuwe luier, pyjamaatje uit, insmeren, nieuwe kleertjes aan, spelen op het grote bed, tandjes poetsen en lekker naar beneden toe.

Als ik even later samen met mijn lievelingsknuffel in mijn kinderstoeltje zit, kijk ik mama tevreden aan.

Ze heeft een lekker broodje perenjam en theetje voor me gemaakt. Ik wijs ernaar en maak een goedkeurend geluidje. Dat ziet er goed uit.

Mama geeft me het eerste stukje. Ik wijs nog een keer. Kom maar door.

Al kauwend kijk ik de kamer door. Ik wijs naar boven. Wat is dat mama? “Ja,” zegt mama “Dat zijn de slingers. Je bent binnenkort jarig.”

Ik wijs opzij. “En dat is de kerstboom,” vertelt mama me.

Ineens valt mijn oog op iets in mijn box.

Het is bruin en slungelig. Het lijkt wel… Ik kijk naar Apie in mijn armpjes. En dan kijk ik weer naar dat bruine dingetje in de box.

Het lijkt wel net alsof mijn lievelingsknuffel daar ook ligt!

Ik snap er niks van. Ik wijs ernaar en maak een geluidje naar mama. Misschien snapt mama het.

Ze kijkt op en volgt mijn handje. Even denk ik een klein schrikje bij mama te zien, maar dan zegt ze heel rustig. “Dat is de box, schatje.”

Dat weet ik ook wel. Ik mopper een klein moppertje.

Dat bedoel ik toch niet, mama.

Dan pakt mama mijn tuitbekertje met lekker warme thee en zet het voor me neer. “Ga maar even lekker drinken schatje.”

Jammie. Ik lust altijd wel wat te drinken! Ik pak mijn tuitbeker en bekijk het bekertje eens goed. Dan zet ik het aan mijn mondje en neem wat goede slokken.

Daarna laat ik het bekertje hard naar beneden kletteren. Ik kijk naar op de grond. Ha! Er ligt zelfs een plasje drinken bij dit keer.

Ik wijs ernaar. Mama, pak het eens.

Maar dan kijk ik op en zie ik mama niet meer bij me zitten. Wat is dat nou? Waar is mama nou gebleven? Ik slaak een klein kreetje.

Mama, waar ben je nou?

Dan komt mama tevoorschijn uit de hal. Gelukkig, ze is er nog!

Mama gaat weer bij me zitten en raapt de tuitbeker op. We eten onze broodjes en drinken onze thee.

Als mijn broodje op is, wil ik weer een rondje wijzen. De boom, de huisjes, de slingers, de lamp.

Oh ja, ineens weet ik het weer. Er was iets met die de box. Ik kijk. En ik kijk nog eens. En nog een keer. Maar ik zie niets bijzonders meer.

Ach ja, denk ik. Ik zal net wel niet goed gekeken hebben. Er is ook maar één lievelingsknuffel natuurlijk. Ik kijk naar mijn lieve Apie op mijn schootje en geef hem een knuffeltje.

Zullen we gaan spelen, Apie?

Nog meer over baby’s lezen?

• Lees het volgende babyblog: Lichtje in het donker
• Ontdek Tips voor een geslaagde cake smash fotoshoot met je baby

Of ga hier naar het overzicht met alle artikelen over baby’s.

Blijf op de hoogte van de allernieuwste artikelen en blogs over moederschap!

Schrijf je in voor mijn maandelijkse nieuwsbrief en volg me op social media:

Deze babyblog bevat affiliate links.