Zorgen meegeven aan de zee

Ik zit op een bankje met uitzicht op zee. Potlood en schrift op mijn schoot. Ik schrijf nog niet, nog even niet.

De wind waait de gedachten langzaam uit mijn hoofd

Ik geniet. Het mooie uitzicht geeft me inzicht. Over mijn gevoel, over de afgelopen maanden, over mijn gedachten en ervaringen. Ik teken en ik schrijf. Gedichtjes stromen op het papier alsof het niets is. Ik kan vrijer ademen en mijn hoofd heeft lekker rust. 

Wat is dit lang geleden. Dit gevoel van heerlijke rust. Even niks moeten, maar in mijn creatieve coconnetje zitten. Niet denken aan flesjes, hapjes en slaapjes. Even niet mama zijn. Of dochter, vriendin, vrouw. Alleen zijn met de zee. Zijn golven rollen rustig over het strand. Hij maakt eb en vloed. Wat ik doe, doet er voor hem niet toe. Zolang ik het me kan herinneren vind ik rust bij de zee. 

Ik nam mijn zorgen naar de zee
De zee nam het zonder vragen van me aan
En speelde er wat mee

Mijn gedachten verdwenen in de golven
Ik zag de zorgen ondergaan
En werd onder rust bedolven

Advertentie

Herinneringen drijven aan me voorbij

We zijn op een plek vol met jeugdherinneringen, maar vooral de herinneringen van de afgelopen maanden drijven aan me voorbij. De heftige periode van de zwangerschap. Het constante misselijke en moedeloze gevoel. Eenzaamheid, ondanks lieve woorden en daden. De bevalling vol paniek, pijn en intense moeheid. Het herstel dat me niet snel genoeg gebeurde. Mijn hoofd die zoveel meer wilde kunnen dan dat ik aan kon. De machteloosheid, omdat de artsen in het ziekenhuis niet naar ons luisterden. De intense moeheid.

Rustig aan verwerken

De emoties slijten langzaamaan wel wat. Ze overvallen me niet meer zo vaak. En ik begin het allemaal langzaamaan te verwerken. Zowel mijn lijf als mijn hoofd zijn langzaam aan het herstellen van deze heftige ervaringen. Met een beetje hulp van mijn man, mijn moeder en een psycholoog. Mijn psycholoog noemde de afgelopen periode een medisch trauma. En ik moet mezelf de tijd geven om het te verwerken. Met hulp en met acceptatie.

Trots op waar ik nu sta

Ik kan vechten tegen wat is geweest. Ervan balen. Er verdrietig om zijn. En dat doe ik soms ook. Maar steeds meer overheerst de trotsheid. Ik heb het toch maar allemaal overleefd. En een mooie dochter op de wereld gezet. Ik genees. Ik ben sterker dan ik dacht. En mijn lijf heelt weer. Ik kan steeds meer. En ik kan zeker zoveel meer dan vorig jaar rond deze tijd. Ik ben moeder en ik durf best te zeggen dat ik het goed doe. Samen met mijn man. Mijn dochter is overwegend een blij ei en ik ben reuzetrots op haar. En hoewel het verdriet over de zwangerschap en bevalling me soms met vlagen nog overvalt. Ik zou mijn dochter nooit meer willen missen. Ik kan en wil niet zonder haar.

Binnenkort moet ik weer naar een gynaecoloog. Net als mijn hoofd is mijn lijf nog niet helemaal hersteld van de ervaringen. Ik zie er als een berg tegenop. Ik ben bang voor het moedeloze, machteloze gevoel dat ik tijdens de bevalling had. Voor de pijn. Voor fouten. En dat ik daar weer de dupe van ben.

Ik laat mijn angst niet mijn keuzes bepalen

Met mijn psycholoog en mijn man heb ik het besproken. En ik ga met mijn man en een brief vol vragen naar de kliniek. Ik laat mijn angst niet mijn keuzes regeren. Want alhoewel ik de oorzaak en de reden van mijn angst goed snap, is de situatie nu anders. Ik heb meer controle en heb nu bewust gekozen voor een kliniek in plaats van het ziekenhuis. Ik krijg een andere arts. En ik kan zelfs ook om nóg een andere arts vragen als dat nodig is. Ik kan de procedure zelfs uitstellen als het me toch teveel is. Dat kon allemaal niet bij de bevalling. De bevalling moest gewoon gebeuren. Ik had niet bepaald veel controle en voelde me machteloos.

Ik zucht diep en laat mijn zorgen los. Dat is voor later. Niet voor nu. Op dit moment ben ik hier. Met de zee. De zee neemt mijn zorgen mee. Nog een diepe zucht. En heel eventjes voel ik me onder rust bedolven…

Vind je het leuk om op de hoogte te blijven van mijn blog?

Schrijf je dan in voor mijn maandelijkse nieuwsbrief of volg me op Pinterest, Facebook en Instagram.

Deze blog bevat geen samenwerking met een bedrijf, maar komt volledig voort uit mijn eigen inspiratie. In deze blog staan wel een paar affliate links.