De afgelopen twee maanden is het stil geweest op mijn blog en Instagram pagina om mijn hoofd rust te gunnen en voldoende me-time te nemen. De afgelopen periode heb ik veel over mezelf geleerd. Nu mijn schrijfkriebels weer beginnen te komen, is het tijd om mijn blog weer op te starten. Om te beginnen met een terugblik en een uitleg over overspannen zijn.
“Hoe gaat het met je?”
Deze vraag krijg ik momenteel regelmatig. Van familie, vrienden, oud-collega’s en zelfs van een paar mede-bloggers. Heel erg lief. Maar ik heb geen éénduidig antwoord.
Het is inmiddels twee maanden terug dat de bom barstte en ik niet meer kon stoppen met huilen. Ik was zó moe en zo gestrest. Ik kon niet meer.
Elke prikkel, elk geluid en elke invloed van buitenaf was al een reden om weer in tranen uit te barsten.
Overspannen als mama
Maar als moeder kun je moeilijk alleen maar naar buiten staren en niets doen. Ondanks dat mijn man veel hielp, ging zijn werk (nog steeds thuiswerken) natuurlijk gewoon door.
En dus bleef de zorg voor onze dochter gedeeltelijk bij mij en mijn ontplofte hoofd liggen. Wat lastig was, want de dubbele focus die ik als mama had ontwikkeld, lag er ineens uit.
Als ik bijvoorbeeld iets lekkers wilde bakken en mijn dochter vroeg me iets, dan ontplofte het al in mijn hoofd.
En dus ben ik begonnen met één ding tegelijkertijd doen. Of alleen de focus op mijn dochter. Of een stukje wandelen in mijn eentje. Of me een beetje nuttig maken in huis. Niet alles tegelijkertijd.
De oorzaak van overspannen zijn
Een overspannen kop krijg je echt niet ‘zomaar’. Als ik terugkijk op de afgelopen acht maanden is het een opbouw van gebeurtenissen en een structureel gebrek aan innerlijke rust geweest.
Het overlijden van mijn vader, de stress die ik ervaarde op mijn werk en het thuiswerken naar aanleiding van de Corona maatregelen waren daarbij van grote invloed.
Ik ging steeds door en rende op mijn tenen. Totdat ik omviel.
Hoe voelt een overspannen hoofd dan aan?
Als je dat zelf niet mee hebt gemaakt, is het nog niet zo gemakkelijk om dat uit te leggen. Maar hierbij doe ik toch een poging:
Stel je voor dat je hersenen een team van 5 werknemers bevat. Dagelijks geef je ze een hoop input om te verwerken. Samen verdelen ze het werk en voeren ze van alles voor je uit: Ze verwerken, reageren, onthouden etc.
Zolang er voldoende ontspanning tegenover die werkdruk staat, is er niets aan de hand. Je hebt een fijn, productief team daarboven in je hoofd.
Er zijn een paar werknemers uitgevallen
Mijn team heeft echter maandenlang overgewerkt. En nu is een deel ‘ziek’ geworden door overbelasting.
Hierdoor is er minder capaciteit in mijn hersenen beschikbaar. Ik vergeet meer, kan minder snel keuzes maken en het verwerken gaat minder snel. Ik kan letterlijk minder aan.
Bij overspannenheid zijn ongeveer 2 van de 5 werknemers uit de running. Dan is het logisch en essentieel dat ik niet hetzelfde van hen verwacht als wanneer ik al mijn werknemers tot mijn beschikking heb.
Het verschil tussen overspannen en burn-out
Ik word gedwongen om minder van mijn team te vragen, zodat mijn ‘zieke werknemers’ in alle rust kunnen herstellen. En de overige 3 (nog) gezonde werknemers kunnen blijven functioneren.
Wanneer ik de ‘werkdruk’ niet aanpas aan het aantal gezonde werknemers in mijn hoofd, dan gaat deze roofbouw gewoon door. Al mijn werknemers zullen één voor één uitvallen. Met als gevolg: Een burn-out.
Dan kun je echt niets meer aan. Een geluid, een telefoontje of het idee dat je iets moet gaan doen is dan al teveel. Je wordt dan door je lijf tot complete rust gedwongen.
Werken aan mezelf
De afgelopen maanden heb ik niet alleen meer rust genomen, maar ben ik ook gaan praten. Met mijn psycholoog, mijn man en mijn familie.
Op die manier heb ik de gebeurtenissen van de afgelopen periode een plekje kunnen gegeven en mijn eigen onhandige gedragspatronen onder de loep genomen. En daar ben ik nog steeds mee bezig.
Ook lees ik boeken over het ontdekken van mijn talenten, schrijf ik met mijn gidsen en ben ik begonnen met een online training mindfulness. Om een nieuwe balans te vinden die duurzaam en werkend is voor mij.
Ik voel me daardoor al rustiger en sterker dan twee maanden terug. Maar ik ben er nog niet.
De schrijfkriebels komen terug
Wat ook een goed teken is, is dat mijn schrijfkriebels weer terugkomen.
En dus ben ik achter de schermen al rustig begonnen met bloggen. Dat begon met het uitwerken van een hele lading nieuwe recepten en foto’s nemen van bordspellen waar ik enthousiast over ben.
Maar ik ben ook gaan kijken hoe ik structureler kan bloggen (met hulp van mijn lieve man), zodat ik ook meer overzicht heb als het om het bloggen gaat.
Dus: Hoe gaat het met me?
Beter, maar nog niet helemaal goed. En dat hoeft ook niet.
Er is veel gebeurd en de gedragspatronen die ik al tientallen jaren uitvoer zijn ook niet ‘zomaar’ veranderd. Mijn team met werknemers gaat vooruit, maar is nog niet volledig hersteld en op volle kracht.
Dat merk ik ook. Want enerzijds heb ik weer zin om dingen te ondernemen (we zijn een weekje op vakantie geweest in Limburg en gaan we er soms een middagje op uit), maar anderzijds ontploft mijn hoofd nog steeds sneller dan ‘normaal’.
Weer online om lekker te schrijven
Het is een heftige, maar leerzame periode. Waarin ik de rust mag nemen om alles een plekje te geven en te herontdekken wat ik nou eigenlijk wil.
En daarin zal ik je de aankomende maanden meenemen door af en toe een persoonlijke update te geven. Tussen alle lekkere recepten, leuke spellentips en andere blogs over bewust leven & moederschap door natuurlijk.
Ik ben blij om weer online te zijn en weer lekker te gaan schrijven over mijn passies en over wat me bezig houdt.
Meer lezen?
- Bekijk hier het overzicht van al mijn columns.
Of lees mijn ervaring met de Online Mindfulness Training die ik tijdens deze periode volgde.
Blijf op de hoogte van nieuwe columns en artikelen!
Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief en volg me op social media:
13 gedachten over “Overspannen: Hoe voelt het? En hoe gaat het nu?”
WAt vervelend voor je. Hopelijk brengt de mindfulness je ook wat je zoekt.
Jeetje…hoop dat je je snel beter gaat voelen
Fijn dat het wat beter gaat, dit soort dingen hebben veel tijd nodig. Mooi hoe je aan de hand van de tekeningen het verschil laat zien tussen normaal, overspannen en een burn-out.
Heel herkenbaar hoor, ik heb een tijdje geleden ook in een soortgelijke situatie gezeten waarin alles teveel was, de accu compleet leeg en dat niks meer lukte. Ik probeer dan vooral te zorgen voor rust om mij heen, dus lekker wandelen in de natuur zodat je geen prikkels krijgt en ook nee zeggen hoe lastig dat soms ook is.
Dat gevoel van een ontploft hoofd is herkenbaar. Ik heb pdd nos en als het teveel word kom ik in een mini burn-out van een aantal weken n komt er niks meer uit mijn handen. Misschien niet hetzelfde maar heel herkenbaar! Goed dat je er zo open over bent
Heel herkenbaar! Fijn dat het wat beter gaat, probeer zo rustig aan mogelijk te blijven doen. Hoop dat t snel weer goed met je gaat!
Heel herkenbaar! Ik zit nu bijna 6 maanden thuis met een burn-out en de vraag hoe gaat het blijft lastig. Zeker omdat ik daar zelf niet altijd een antwoord op heb. Moet weer leren voelen en dat is niet makkelijk ❤️
Ik wens je veel sterkte en kracht om weer helemaal de oude te worden. Ik denk dat je goede stappen maakt
Praten, mijn rust pakken en wandelen dat zorgt bij mij dat ik het allemaal vol blijf houden. Goed om te lezen dat het weer beter gaat, maar dat het een lange weg is, dat is duidelijk. Denk aan jezelf en zorg voor de rust die je nodig hebt.
heftig en toch ook herkenbaar. ik ben hsp en krijg dan ook regelmatig kortsluiting als het mij teveel word of niet loopt zoals ik wil. neem vooral je rust en doe dingen waar je zin in hebt 😉
Wat een herkenbare blog lieve Cynthia. Het is een pittig, zwaar, confronterend maar mooi proces. Neem de tijd om te resetten en kom er als een betere versie van jezelf uit! Je bent een mooi mens
Heftig voor je! Wens je heel veel sterkte en kracht en dat je maar snel weer de oude mag worden!
Elke ochtend ga ik hardlopen om eventuele stress uit mijn lichaam te lopen, en ik mediteer. Maar dat neemt niet weg dat ik ook behoefte heb aan meer rust…
Reacties zijn gesloten.