Selamat jalan, lieve opa

Lieve opa,

Ik kon het niet zeggen op je dienst vandaag, omdat ik zeker wist dat tranen me gingen overmannen. Dus schrijf ik het op. Voor jou. Mijn opa.

 

Mijn opa die niet veel zegt, maar het allemaal wel ziet.

Mijn opa die de tv nét te hard aan zet. Op sport. Of op een filmpje van mijn neefjes toen ze klein waren. Of toen ik heel klein was zette je steeds een band met Kinderen voor kinderen op.

Mijn opa die mijn theatervoorstelling komt filmen. Volledig ingezoomd op mij. En alle stukken waar ik niet in voorkwam, zijn ook niet gefilmd.

Mijn opa die vraagt: Heb je wel een aansteker voor me meegenomen van vakantie? Hij heeft een hele collectie.

Mijn opa met zijn heerlijke saté. In elk vriendenboekje stond opa’s saté als favoriete eten. Mijn record stond eens op 18 sateetjes. Allemaal opgegeten. Opa vond het mooi. Ik vond het stoer. Mijn maag wat minder.

Mijn opa met zijn eigen satéhok achterin zijn tuin. Waar hij die heerlijke sateetjes maakte. Ook als het buiten koud was.

Mijn opa die ik niet helemaal versta. “Zeg het nog eens, opa” Mijn opa praatte met weinig woorden.

Mijn opa die nog wat eten meegeeft. Heb je nog ruimte in de vriezer? Sambal, kroepoek, saté, nasi, bami, kippetjes.  De potjes van de sambal moeten wel terug he? 

Mijn opa die emotioneel wordt als ie mijn dochter voor het eerst ziet. Kleine tranen in zijn ogen. Haar kleine handje om zijn grote vinger. Hij is trots. En verliefd. Zo mooi.

Mijn opa waar je naast op de bank zit. En dat je omkijkt. En dat ie ineens in slaap gevallen is. Er eventjes om lachen, maar dan lekker laten slapen. Hij heeft het nodig. Hij wordt vanzelf weer wakker.

Mijn opa op de computer. Op de Ipad. Op smartphone. Op de e-mail. Op WhatsApp. Op Facebook. Mijn oma ook. Ik vind het heel normaal. Maar vrienden zijn verbaasd. Op die leeftijd nog? Ik noem ze lachend mijn ‘digi oma en opa’.

Mijn opa die verrast wordt door mijn bezoek en alleen maar hete nasi in huis heeft. Ik mag het best proberen hoor. Ik probeer het en leer meteen dat je een mond die in de fik staat het beste kan blussen door melk of suiker te nemen.

Mijn opa met zijn vijver in de tuin. Met allemaal vissen in het water en kabouters aan de rand. En elke keer als we op bezoek gaan even kijken met opa.

Mijn opa die een kookboek heeft gemaakt voor mij. Met foto’s van gerechten en ingrediënten. Recepten zonder hoeveelheden. Echt Indisch. Een beetje dit. Een beetje dat. En vooral goed blijven proeven.

Mijn opa waar ik trots mijn kip smoor voor maak. Hij komt samen met oma speciaal eten. Opa die dan zegt dat ie het erg lekker vind. Maar het smaakt niet naar kip smoor hoor!

Mijn opa die met oma naar Zoutelande komt. En in zijn zwembroek op het zand aan zee gaat zitten. En dat hij dan net op een lachende Boeddha lijkt. En dat ik daarom misschien lachende boeddha’s zo mooi vind.

Mijn opa. Bij zijn eerste hartinfarct. Ik krijg een berichtje van mijn vader. Vol schrik ga ik naar het ziekenhuis. Waar hij in coma ligt en ik hem een lachende Boeddha geef. “Wel weer wakker worden, opa” En dat deed hij gelukkig ook.

Mijn opa die jaren na de scheiding van mijn ouders aan mijn moeder vraagt. “Het komt toch nog wel goed tussen jullie hè?” En mijn moeder moet haar grootste fan teleurstellen.

Mijn opa waar je lekker eten bij kan bestellen. Een hele bestellijst heeft hij gemaakt. Maar ik mag de lijst niet teveel aan anderen laten zien. Straks komt de Belastingdienst erachter. En dat wil hij niet.

Mijn opa  die zo trots is op zijn eerste kleinzoon. Die net als zijn eerste kleindochter op de 13e is geboren. Net als hij.

Mijn opa een knuffel geven. En heel veel kusjes. En dat ie dan moet lachen, omdat ik niet stop. Zijn buik die helemaal beweegt van het lachen.

Mijn opa waar ik naast zit op het ziekenhuisbed. Ik zeg “Ik hou van jou”. Hij zegt “Dat weet ik toch”. Ik zeg “Ik ga je wel missen hoor.” Hij zegt “Niet”. Ik zeg “Wel”. Hij zegt “Oke.”

 

En inderdaad: Ik mis je, opa.

Maar ik ben dankbaar dat je in dit leven mijn opa was. Je lichaam was dan misschien op, maar onze liefde en mijn herinneringen niet.

Aku cinta padamu, opa. Selamat jalan. 

 

 

Liefs, 

Je oudste kleindochter Cynthia

 

 

* De tekening is gemaakt door mijn nichtje José van Hooydonk

Vind je het leuk om op de hoogte te blijven van mijn blog?

Schrijf je dan in voor mijn maandelijkse nieuwsbrief of volg me op PinterestFacebook en Instagram.

Deze blog bevat geen samenwerking met een bedrijf, maar komt volledig voort uit mijn eigen inspiratie. In deze blog staan wel een paar affliate links.

Cynthia Lukassen
Laatste berichten van Cynthia Lukassen (alles zien)

13 gedachten over “Selamat jalan, lieve opa”

  1. Ik ken jullie niet, maar wat is het Indische herkenbaar! Door jouw woorden ken ik je opa ook bijna. Prachtig geschreven. Veel sterkte, ook al is het een tijdje geleden.

  2. Wat heerlijk dat ik heel veel lieve mensen om mij heen heb!
    Gedeelde smart . . .niet dat ik dan minder pijn heb hoor, maar
    Ron heeft bij het afscheid nog zijn liefde voor het laatst verklaard . .
    heeft mij zó getroost . . .
    Vaarwel lieverd!

  3. Hoi Cyn, mooie, leuke, fijne herinneringen van een speciale opa die jij van de kleinkinderen het langst hebt mogen meemaken!

  4. Lieve Cynthia

    Heel mooi geschreven en heel veel herkenning. Dat van de 13e heb ik me nooit gerealiseerd. Opa en oma zijn trouwens ook op de 13e getrouwd.
    We koesteren de mooie herinneringen .
    Lieve groetjes
    G☺NNY

  5. Ja, lieve Cynthia –
    Dat allemaal dat is en was hij,
    Onze lieve opa.
    Dank je voor je bijdrage – dit zullen we koesteren!
    Oma Corrie

  6. Heel mooi. Geweldig als je zo een heel boek met eigen ervaringen kan schrijven.
    Veel sterkte met het verlies van één van je dierbaarste personen. Neem de tijd om het te verwerken. En blijf je hele leven genieten van deze herinneringen.

Reacties zijn gesloten.