Tijdens mijn zwangerschap heb ik last gehad van HG. Een ziekte die bij zwangere vrouwen voor kan komen, waarbij je de hele zwangerschap misselijk en uitgeput bent.
HG is slopend
Ik vond het erg slopend om de hele zwangerschap zo ziek te zijn. Dit was helemaal niet hoe ik mijn zwangerschap had ingebeeld en had verwacht.
Voor mij was de ergste HG dag op de dag dat we een nieuwe auto gingen kopen. Ik was zo misselijk. In de auto, bij de dealer, tijdens de proefrit, op de terugweg, thuis in bed.
Ik heb die dag acht keer flink overgegeven. Al was er bij de laatste keer geen maaginhoud om over te geven, maar alleen wat grijze vloeistof.
Met uitdrogingsverschijnselen opgenomen in het ziekenhuis
Uiteindelijk ben ik met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis opgenomen. Daar kreeg ik uitleg over mijn ziekte, ik kreeg medicijnen en voedingsadvies.
Daarna begreep ik pas: Ja ik ben zwanger, maar ik ben ook ziek. Accepteer het en zit deze zwangerschap uit.
Ik vond het mentaal een zware periode, omdat je hoofd zoveel meer wilt doen dan je lijf op dat moment kan.
Maar ik ben wel blij dat ik het heb volgehouden. Ik geniet zo van de kleine madam. Ze is zo stoer en sterk. Gelukkig heeft zij niks overgehouden aan mijn ziek zijn.
Relatief weinig bekendheid en dus begrip voor HG
HG is relatief onbekend in Nederland. Er zijn zelfs artsen en verloskundigen die het afdoen met ‘je bent gewoon een beetje misselijk’ of ‘het hoort erbij’. Of niet eens van het bestaan van de ziekte afweten.
Gelukkig komt er in het buitenland en nu ook in Nederland steeds meer aandacht voor. Zo heeft de Britse Prinses Kate meerdere keren een zwangerschap met HG gehad en komt er in de media mondjesmaat meer aandacht voor. Er is een stichting voor vrouwen met HG en 15 mei is uitgeroepen tot jaarlijkse HG awareness dag.
Mede door mijn eigen ervaringen wil ik er een blogpagina aan wijden.
Al helpt het maar één iemand om zichzelf of een ander met HG te begrijpen en hulp te gaan zoeken. Dan is mijn doel al bereikt.
Met HG moet je niet (alleen) door blijven lopen. Dat is niet goed voor jezelf en ook niet voor je baby.
Misselijkheid tijdens de zwangerschap
Misselijkheid is één van de bekendste symptomen van een zwangerschap. Vaak is misselijkheid dan ook de eerste klacht waaraan vrouwen merken dat ze zwanger zijn.
De symptomen van zwangerschapsmisselijkheid openbaren zich meestal voor het eerst zo rond de 5e of 6e week van de zwangerschap.
Hoe de misselijkheid zich ontwikkelt, verschilt van vrouw tot vrouw. Bij sommige vrouwen begint het met een soort onpasselijkheid die langzaam erger wordt, een piek bereikt en langzaam weer afvlakt zo tussen 13e en 20e week van de zwangerschap.
Bij andere vrouwen wordt het nooit erger dan een wat naar gevoel en bij weer andere vrouwen bouwt de misselijkheid razendsnel op tot extreme overgeefsessies.
Wat is normale zwangerschapsmisselijkheid en wanneer is het HG?
Waar ‘normale’ zwangerschapsmisselijkheid ophoudt en ‘extreme’ zwangerschapsmisselijkheid begint is moeilijk te zeggen.
Je zou je kunnen voorstellen dat er sprake is van een lijn die start bij helemaal niet misselijk en eindigt bij de meest extreme vorm van HG.
Ergens in het midden komt een punt waarop de zwangerschapsmisselijkheid je leven zodanig gaat beïnvloeden dat je niet meer in staat bent om veel te kunnen eten en drinken en bijvoorbeeld niet meer kunt werken of niet goed in staat bent het huishouden te doen.
Als zwangerschapsmisselijkheid extreme vormen aanneemt, noemen we het hyperemesis gravidarum.
Hyperemesis gravidarum betekent extreme misselijkheid en overgeven in de zwangerschap. De misselijkheid blijft dan vaak onophoudelijk aanwezig en zorgt voor veel en vaak overgeven.
Vrouwen met HG houden vaak bijna niets binnen en kunnen soms zelfs van een slokje water gaan overgeven. Bij deze klachten is medisch ingrijpen noodzakelijk.
Ik heb te lang doorgelopen met mijn klachten
Ikzelf ben eigenlijk te lang doorgelopen met de klachten.
Ik bleef me de eerste weken maar aan de hoop volhouden dat het binnen drie a vier maanden zou stoppen. Maar ondertussen kon ik niets meer.
Ik was constant bek af en bang om over te geven. Op een gegeven moment kon ik alleen maar huilen en overgeven.
Toen heeft mijn man de knoop doorgehakt en de huisarts gebeld.
Ik werd opgenomen in het ziekenhuis en kreeg daar vocht en vitamines via een infuus toegediend. Ook kreeg ik medicatie en een dieet voorgeschreven. Dat hielp al een stuk.
Het grootste verschil was na de ziekenhuisopname voornamelijk dat ik niet elke dag meer overgaf, maar om de één a twee dagen. Maar misselijk en moe was ik nog steeds constant.
Wat zijn de symptomen van HG?
De klachten die vrouwen hebben zijn onder andere de volgende:
- episodes van misselijkheid en/of overgeven
- gevoeligheid voor beweging
- gevoelig voor geuren
- de smaak van eten verandert
- last van extreme moeheid
- problemen met eten en drinken door de misselijkheid
- gevoelige kokhalsreflex
- sterk verlangen naar bepaalde soorten voedsel en een sterke afkeer van andere soorten voedsel
- brandend maagzuur en refluxklachten
- speekselvloed, vaak vooral vlak voordat je moet overgeven maar soms de hele dag door
Wanneer schakel je een arts of verloskundige in?
Als je deze symptomen hebt, is het zeer verstandig om een arts of je verloskundige te bellen (ook als de symptomen ’s nachts of in het weekend erger worden!)
- je kunt (bijna) niets meer eten
- je hebt 24 uur of meer niets meer kunnen drinken
- je moet heel veel overgeven (meer dan 3 keer per dag)
- je geeft gal of bloed over
- je bent meer dan 5% van je lichaamsgewicht van voor de zwangerschap afgevallen
- je plast (veel) minder en/of je urine is heel donker en ruikt sterk
- je bent duizelig of valt zelfs flauw en/of je bent verward
- je verliest vaak je evenwicht en je coördinatievermogen wordt slechter
- je bent niet meer in staat te functioneren: je kunt niet meer staand douchen, de trap op en af gaan, werken of voor jezelf en je gezin zorgen
Bij twijfel is het verstandig om sowieso een arts of je verloskundige te raadplegen.
Per jaar hebben 2000 tot 4000 Nederlandse zwangere vrouwen last van HG
Zowel Engelse als Amerikaanse cijfers geven aan dat HG voorkomt in 0,5% tot 2% van de zwangerschappen.
Men verwacht dat het werkelijke aantal hoger ligt. In deze aantallen worden alleen vrouwen meegenomen die medische hulp hebben gezocht en er zijn helaas nog steeds veel vrouwen die kampen met de verschijnselen van HG maar daar geen hulp voor zoeken omdat ze denken dat het ‘er bij hoort’.
Uitgaande van de geboortecijfers van het CBS gaat het in Nederland dan om ongeveer 2000 tot 4000 vrouwen per jaar die HG hebben in de zwangerschap.
De psychische impact van HG
HG heeft naast een grote lichamelijke impact ook een enorme psychische impact.
Het kan het plezier in de zwangerschap compleet doen vergeten en je doen afvragen of je wel normaal bent.
Het ‘probleem’ bij zwangerschapsmisselijkheid is dat de ergste klachten zich vaak openbaren in de periode dat mensen de zwangerschap nog even voor zich willen houden. Maar hierdoor kun je ook geen steun zoeken in je onmiddellijke omgeving als de zwangerschapsmisselijkheid erger wordt. Dan zou je immers moeten uitleggen dat je zwanger bent.
Het gevolg hiervan is dat vrouwen in stilte lijden en hun ervaringen niet goed kunnen vergelijken met anderen, daardoor ontbreekt een kader om te bepalen of de misselijkheid die wordt ervaren nu ‘bij de zwangerschap hoort’ of dat er iets aan gedaan moet worden.
Negatieve emoties die je kunt voelen tijdens een HG zwangerschap
Bij zwangerschapsmisselijkheid die verder gaat dan wat onpasselijkheid in de ochtend komt het hele scala aan negatieve emoties langs.
- Kwaadheid omdat de zwangerschap niet verloopt zoals je had verwacht, omdat de roze wolk niet wordt gevonden, omdat je je normale leven niet meer kunt leiden of omdat de omgeving geen begrip kan opbrengen.
- Verdriet omdat je het gevoel hebt alleen te zijn met deze klachten.
- Angst omdat je je afvraagt of dit wel normaal is en of je baby hier niets aan over houdt. Of bij ernstigere misselijkheid angst omdat je je afvraagt of je hier zelf niet iets aan gaat overhouden.
- Verraad omdat je niet in staat lijkt te zijn om normaal zwanger te zijn.
Ik zat niet op een roze wolk
Ik heb nooit een gevoel van een roze wolk gehad tijdens mijn zwangerschap. Ik voelde me moedeloos, verdrietig en soms zelfs wanhopig.
Ook was ik best jaloers op vrouwen die ‘probleemloos’ door hun zwangerschap fietsten voor mijn gevoel. Niet dat ik het hen niet gunde, maar ik was zelf zo teleurgesteld in mijn zwangerschap.
Op de één of andere manier wist ik wel helemaal zeker dat het goed zou komen met mijn dochter. Zij groeide gelukkig ook lekker door.
Ik was zelf elke dag aan het aftellen, totdat ik uitgerekend was. Ik hield het ook bij in mijn boekje.
Vanaf week 36 (ik had begrepen dat een kindje dan bij de geboorte prima levensvatbaar zou zijn) was ik elke dag teleurgesteld als er nog geen weeën waren.
Ik was constant gespannen, vermoeid en emotioneel. Daarover voelde ik me wel schuldig naar mijn dochtertje in mijn buik en naar mijn vriend.
Alles kwam op mijn vriend terecht, maar gelukkig kregen we ook hulp van familie. Al voelde ik me daar soms ook schuldig over, want ik wilde het zo graag allemaal zelf kunnen.
Grootste probleem: Schuldgevoel
De grootste problemen ontstaan echter door schuldgevoel, schuldgevoel omdat je:
- niet ‘gezond’ kunt eten
- medicijnen neemt
- niet in staat bent goed voor je gezin te zorgen
- misschien niet een volledige werkdag kunt draaien
- je een grote zeur voelt als je over de misselijkheid klaagt, want dit is toch wat je wilde
- geen blije gevoelens over de zwangerschap kunt oproepen
- soms zelfs denkt dat je liever niet zwanger zou willen zijn
- het gevoel hebt een slappeling te zijn, want zo veel moeders zijn misselijk en die hoor je ook nooit
Steun van je omgeving is belangrijk
Al deze emoties kunnen leiden tot een gevoel van depressie, want, zoals Elizabeth Kaledin schrijft in The Morning Sickness Companion:
Het is moeilijk om je niet slecht te voelen als je je (hoewel tijdelijk) chronisch ziek voelt en de hele wereld vertelt je dat je de gelukkigste mens op aarde zou moeten zijn.
Begrip van de omgeving, goede zorg en een luisterend oor kunnen helpen om met deze gevoelens om te gaan en ze kunnen door deze zaken zelfs een stuk minder worden.
- Neem dus toch een paar mensen in vertrouwen en leg uit wat er aan de hand is en hoe het voelt
- Schroom niet om om (medische) hulp te vragen en uit te leggen wat er aan de hand is.
Dit werkt alleen meer begrip in de hand waardoor je je een stuk minder alleen voelt.
Blij met mijn man, moeder en schoonouders
Ik kon gelukkig goed terecht bij mijn man, moeder en schoonouders.
Mijn moeder is zelfs een keer midden in de nacht naar me toe gereden om me te troosten, toen ik het helemaal niet meer zag zitten. Ik had geen idee hoe ik al die weken nog vol moest houden met het constante zieke gevoel wat ik nu had.
En mijn lieve vriend bleef non-stop aan mijn bed zitten toen ik in het ziekenhuis opgenomen was. Hij was er toen voor me, maar eigenlijk mijn hele zwangerschap lang. Hij was mijn steun en toeverlaat.
Maar ook met mijn schoonouders heb ik huilend in de keuken gestaan, omdat ik weer eens had overgegeven en het even allemaal niet meer zag zitten. Zij hielpen ons ook in het huishouden, omdat ik bijna niets kon.
Mijn lijf was op en ik had al mijn energie nodig voor overgeven en het ‘bouwen’ van mijn dochter.
Ik ben zo dankbaar dat zij er voor me waren. Ik weet niet hoe ik het zou hebben volgehouden zonder hen.
Online steun en begrip gevonden
Daarnaast heb ik tijdens mijn zwangerschap een Facebookbericht geschreven aan mijn vrienden op Facebook. Daarin heb ik uitgelegd wat ik doormaakte. Ik vond dat erg spannend om te doen. Gelukkig kreeg ik van de meeste mensen lieve reacties. Ook waren er mensen die mijn klachten ook bleken te hebben.
Ook vond ik tijdens mijn zwangerschap een besloten Facebookgroep van stichting ZEHG, waar ik met lotgenoten kon praten. Af en toe een berichtje delen als je er doorheen zit en elkaar steunen. Dat heeft me ook erg geholpen.
Herstellen van je zwangerschap met HG
Gezien de grote lichamelijke impact van ernstige zwangerschapsmisselijkheid en hyperemesis gravidarum (HG) is het niet vreemd dat het soms enige tijd duurt voor je weer hersteld bent.
Zaken waar je mee te maken kunt krijgen zijn bijvoorbeeld:
- tekorten aan vitamines en mineralen: door veel spugen en eenzijdig eten kun je allerlei tekorten opgebouwd hebben, dat kan zich op allerlei verschillende manieren uiten;
- verminderde weerstand en energieniveau: ook hier spelen tekorten aan vitamines en mineralen een rol, daarnaast heeft er waarschijnlijk ook spierafbraak plaatsgevonden door verminderde activiteit;
- problemen met spijsvertering en eten: HG kan je spijsvertering behoorlijk in de war schoppen en dat hoeft niet ineens voorbij te zijn. Je kunt te maken krijgen met een gevoelige kokhalsreflex, minder kunnen eten, aversie tegen bepaalde voedingsmiddelen;
- psychische problemen: het doormaken van een zwangerschap met HG kan traumatisch zijn en dit kan leiden tot psychische problemen. De problemen kunnen mild zijn, maar HG ook leiden tot posttraumatische stress-stoornis (PTSS). Daarnaast kan HG ook een trigger zijn voor postpartum depressie.
Van overleven naar weer gaan leven
Zelf merk ik dat ik nu (zo’n 6 maanden na de geboorte van mijn dochter) nog steeds heel gespannen ben. Fysiek was ik tijdens mijn zwangerschap aan het overleven.
En alhoewel mijn lichaam langzaamaan aan het herstellen is, heb ik moeite om niet teleurgesteld te zijn dat ik nog steeds niet alles kan.
Het denken aan de zwangerschap kan me nog steeds emotioneel maken.
Of dit nou te maken heeft met zwangerschapshormonen of niet: Het is een zware tijd geweest. En zowel fysiek als mentaal moet ik herstellen. Weer leren ontspannen. En trots zijn dat ik het allemaal overleefd heb. Genieten.
Ik doe mijn best, maar ook dat kost tijd.
In een lotgenotengroep hoorde ik dat anderen er gemiddeld twee a drie jaar over doen om van een ‘HG-zwangerschap’ te herstellen. Ik moet dus echt wel geduld hebben.
Nog een kindje na een zwangerschap met HG?
Als je in je voorgaande zwangerschap HG hebt gehad, dan is er een grote kans (de HER stichting heeft onderzocht dat het gaat om een kans van ongeveer 67%) dat je in een volgende zwangerschap weer HG krijgt.
Bij sommige vrouwen blijft de ernst van de klachten gelijk, maar bij andere vrouwen wordt de HG in elke zwangerschap erger. Helaas is er geen enkele manier om te bepalen of je bij de gelukkige 33% hoort die in een volgende zwangerschap geen HG krijgt.
Je moet er dus rekening mee houden dat je er weer last van krijgt.
De vragen die je voor jezelf moet beantwoorden zijn:
- Kun je het geestelijk aan om zo’n zelfde zwangerschap te doorstaan als je al hebt gehad?
- Kan je partner dat geestelijk aan? Hierbij moet je er rekening mee houden dat je dit keer al een kindje hebt rondlopen. Dit kindje heeft zorg en aandacht nodig en die zal, als jij HG krijgt, vooral door je partner gegeven moeten worden.
Eerst je vorige zwangerschap verwerken
Wat bij het beantwoorden van deze vraag ook belangrijk is, is voor jezelf nagaan of je je vorige zwangerschap verwerkt hebt.
- Heb je last van flashbacks naar je vorige zwangerschap?
- Heb je last van nachtmerries?
- Denk je nog steeds met angst aan je vorige zwangerschap terug?
Als dit het geval is, dan is het verstandig om eerst professionele hulp in te schakelen om je zwangerschap te verwerken. Je kunt je bijvoorbeeld door de huisarts laten verwijzen naar een eerstelijnspsycholoog. Lees hier voor meer informatie en tips
Onze keuze na een zwangerschap met HG
Ik zag altijd een gezin met twee kinderen voor me, maar na deze heftige zwangerschap kan ik me nog niet voorstellen dat ik dit allemaal nog een keer moet doorstaan.
En hoe kan ik in hemelsnaam voor mijn dochtertje zorgen als ik me weer zo moedeloos en beroerd zou voelen tijdens die negen lange maanden?
Op dit moment moet ik er niet aan denken en wil ik me richten op mijn eigen gezin en op mijn herstel. Ik ben heel blij met mijn dochter. En ik heb er vrede mee als we een fijn gezin met z’n drieën blijven.
Bronnen:
Stichting ZEHG: //www.zehg.nl/
//emedicine.medscape.com/article/796564-overview
//pregnancysicknesssupport.org.uk/002.asp
//www.helpher.org/mothers/get-going/prepare-for-hg.php
Leestips:
Wil je meer lezen over dit onderwerp?
– Stichting ZEHG (Zwangerschapsmisselijkheid en Hyperemesis Gravidarum) is de Nederlandse stichting voor en door vrouwen met HG. Je kunt hier terecht voor meer informatie, advies en steun: //www.zehg.nl
– Steungroep op Facebook. De stichting heeft een besloten groep op Facebook, waar vrouwen met extreme zwangerschapsmisselijkheid en HG elkaar kunnen steunen en hun ervaringen kunnen delen. //www.facebook.com/groups/516260578435716/
Wil je meer lezen over opvoeden en moederschap?
Schrijf je dan in voor mijn maandelijkse nieuwsbrief of volg me op Pinterest, Facebook en Instagram.
Deze blog bevat geen samenwerking met een bedrijf, maar komt volledig voort uit mijn eigen inspiratie. In deze blog staan wel affliate links.
In mijn vrije tijd speel ik graag spelletjes, wandel ik langs minibiebs en kokkerel ik lekker in mijn keuken.
Op mijn blog komen al mijn liefdes samen: Cynspirerend staat boordevol lekker leesvoer over bordspellen, voeding, moederschap en bewust leven.
Ook help ik organisaties en bedrijven om hun website te verbeteren en zo hun online zichtbaarheid te vergroten.
Veel leesplezier op mijn website!
Liefs, Cynthia
- Yes! Mijn nieuwe Structuurjunkie planner 2024-2025 is binnen! - 19 april 2024
- Mijn oude dag: wat is mijn ideaalbeeld? - 11 april 2024
- Recept: Heerlijke chocolade mug cake met banaan - 5 april 2024
Ik heb er ook last van gehad. Het was zo vermoeiend. Ik ben er nog van aan t bijkomen. Me man wil eigenlijk nog een kind, maar ik niet. Ik kan me niet voorstellen dat ik dit nog een keer moet gaan doen. Voelde me zo slecht. Ben blij dat het beter gaat weer. Eindelijk. Dank voor de info.