Niet genoeg gegroeid
De kleine madam was wel lekker gegroeid, maar niet veel aangekomen sinds de vorige keer.
“Dat is echt te weinig” zegt de verpleegkundige op het consultatiebureau. “De vorige keer was ze veel meer aangekomen.”
Ik vind het ook wel weinig en schrik een beetje van het commentaar.
De verpleegkundige laat me een grafiekje zien. De vorige keer zat de kleine madam nog ruim boven het gemiddelde en nu zit ze net onder het gemiddelde gewicht voor haar leeftijd.
Maar nog steeds ruim in het groene gedeelte. Het gedeelte wat prima is. Dat is mij de vorige keer nog uitgelegd.
Maar dat vindt deze verpleegkundige niet.
Ondervraagd door de schooljuffrouw
Ze doet me denken aan een strenge schooljuffrouw. Met haar grijze haren in een knot en een schooljuffrouw bril.
“Hoeveel eet ze?” vraagt de schooljuffrouw. Vier flesjes van 180 ml en twee oefenhapjes: Een groentehapje en een fruithapje.
“Ja, dat is wel wat weinig.” Ik bedenk me dat ik de vorige keer juist te horen kreeg dat ze te veel voeding kreeg.
Toen madam de nachten door begon te slapen, zijn we daarom met de nachtfles gestopt. En hebben we het ook niet terug laten komen elders op de dag.
“Wanneer krijgt ze haar eerste fles?” Om negen uur. “Oh dat is wel wat laat.” Ik vertel dat ze om acht uur vrolijk wakker wordt en dat ik haar dan rustig aankleed en insmeer.
Zodra ze ‘neh’ zegt en met haar mondje smakgeluiden gaat maken (zoals we bij Dunstan Babytaal hebben geleerd), gaan we naar beneden en krijgt ze de fles.
“Kun je haar niet direct de fles geven als ze wakker wordt?”
Ik ben een beetje beduusd. Ja, het kan wel, bedenk ik me.
“En slapen? Hoe gaat dat?” Weer vertel ik ons ritme.
Ze wordt om acht uur wakker en na haar fles van negen uur slaapt ze meestal een tijdje in de box. Tussen één en vier slaapt ze in haar bedje.
’s Middags slaapt ze ook nog en ’s avonds ook. Om tien uur ’s avonds krijgt ze de papfles en valt ze als een blok in slaap in haar bedje.
Het slaapritme is ook ineens niet goed meer
“Dat is wel weinig hoor. Ze moet slapen in haar bedje, niet bij jullie of in de box. In haar bedje krijgt ze geen input en komt ze goed tot rust.”
Ik vertel haar dat de kleine madam in de avond net zo lang krijst tot ik haar uit bed haal. En ze slaapt wel bij haar papa in zijn armen.
“Dan hebben jullie haar te veel verwend.”
Ik vind schooljuffrouw niet aardig.
Ik krijg een foldertje met informatie over hoe het wél moet. Daarna begint ze te schrijven op een papiertje. Ze gaat een nieuw ritme voor ons plannen.
Mijn hoofd begint vol aan te voelen. Ik word moe.
“Als je haar nou om 23:00 de laatste fles gaat geven,” zegt ze al schrijvend, “Dan kun je haar om 7:00 de eerste fles geven. Dan kan ze daarna meteen weer naar bed.
Dan kun je daarna…”
Ik luister niet meer
Schooljuffrouw begint een heel schema neer te pennen, terwijl ze me de les leest. Ik luister niet meer.
Ze geeft me het gevoel dat ik het tot nu toe helemaal fout doe.
Ik kijk naar de kleine madam in mijn armen. De kleine doet het verder toch prima?
Ik ben juist heel trots op haar.
Mijn kleine meid kijkt me aan. Laat die mevrouw maar praten hoor, zeg ik met mijn ogen. En ze geeft me een klein glimlachje terug.
Nu wil ik hier toch echt weg
Ik snap dat we het één en ander kunnen veranderen. En dat dat goed is voor de kleine.
En als het goed voor de kleine is, dan wil ik het graag proberen.
Maar ík ben geen klein kind. Ik kan zelf wel een ritme verzinnen. Ik kan zelf nadenken.
Ik kom hier voor een check-up en advies. Niet voor een compleet rooster voor onze dagen.
Bovendien slaapt de kleine madam in één ruk door van 22:00 tot 8:00. Ik slaap zelf weer heerlijk door en mijn man ook. Oh zo fijn na al die slapeloze nachten.
Bovendien wordt de kleine meid lachend en brabbelend wakker. Waarom zouden we dat veranderen?
Zoek het uit, denk ik.
Ik glimlach en knik naar de schooljuffrouw, maar in mijn hoofd ben ik deze ruimte al uit gelopen.
Als we daadwerkelijk weer thuis zijn, heb ik hoofdpijn.
Ik heb tot nu toe geen negatieve ervaring met het consultatiebureau gehad, maar dit vond ik echt niet fijn.
Ik kijk naar de kleine meid. Ze is in de maxi cosi in slaap gevallen.
Ik wrijf over mijn hoofd en pak pen en papier. Ik Google naar goede voedingsadviezen voor mijn dochter.
En ik verzin een nieuw ritme. Eentje die past bij de kleine meid. En die past bij ons. Ons nieuwe ritme.
Heb jij wel eens een negatieve ervaring gehad bij het consultatiebureau?
Wil je meer lezen over opvoeden en moederschap?
Schrijf je dan in voor mijn maandelijkse nieuwsbrief of volg me op Pinterest, Facebook en Instagram.
Deze blog bevat geen samenwerking met een bedrijf, maar komt volledig voort uit mijn eigen inspiratie. In deze blog staan wel affliate links.
In mijn vrije tijd speel ik graag spelletjes, wandel ik langs minibiebs en kokkerel ik lekker in mijn keuken.
Op mijn blog komen al mijn liefdes samen: Cynspirerend staat boordevol lekker leesvoer over bordspellen, voeding, moederschap en bewust leven.
Ook help ik organisaties en bedrijven om hun website te verbeteren en zo hun online zichtbaarheid te vergroten.
Veel leesplezier op mijn website!
Liefs, Cynthia
- Ons bezoek aan Kreadoe Lentefestival 2024 - 23 april 2024
- Yes! Mijn nieuwe Structuurjunkie planner 2024-2025 is binnen! - 19 april 2024
- Mijn oude dag: wat is mijn ideaalbeeld? - 11 april 2024
Het consultatiebureau kan inderdaad veel onrust veroorzaken. Ik heb daar zelf ook regelmatig last van gehad.
Hoi hoi
Ja, dat ken k wel hoor. Ze zeiden dat men dochter juist te zwaar werd. Moest k minder geven. Gillen dat ze deed, tot ik haar gwoon weer de fles gaf op het normale ritme. Maak je niet te druk. Het is een advies. Je moet er niks mee als het niet werkt.